Sönn saga af hroka bankastarfsmanna

Fyrir um það bil fjórum árum var vinafólk mitt statt á humarhátíðinni á Höfn í Hornafirði. Eftir að hafa borðað um kvöldið settist það við borð fyrir utan tjaldið og fékk sér í aðra tánna. Þarna rétt hjá þeim voru tveir myndarlegir menn með konum sínum og fór félagi minn að spjalla við þetta fólk um daginn og veginn. Kom þá í ljós að þetta voru bankastarfmenn. Félagi minn sagðist þá sækja sjóinn. Eftir nokkrar snarpar umræður og sögur voru þessir tveir bankastarfsmenn alveg með það á hreinu að Ísland gæti hætt þessum fiskveiðum afþví að bankarnir myndu halda þessari þjóð uppi og gott betur. Það væri hreinlega svo búið um hnútana að sjómenn væru orðnir einskins nýtt atvinnuafl.

Þetta vinafólk mitt væri svo sannarlega tilbúið að fá að heyra aftur í þessum mönnum

Athugasemdir

[DanTh, 18.11.2008 kl. 10:07]

Veistu, þetta voru líklega starfsmenn verðbréfasviðs viðkomandi banka.  Hroki þessara manna náði til hins almenna bankastarfsmanns á gólfinu. 

Yfirlætið og hrokinn sem fylgdi t.d. starfsmönnum verbréfadeildar Landsbankans var slíkur að velsjóaðir bankastarfsmenn til margra ára fengu að finna til smæðar sinnar í nálægð við þessi ofurmenni. 

Það myndaðist gríðarleg stéttaskipting í Landsbankanum þegar verðbréfasviðið mætti til leiks.  Gríðarlega reyndir starfsmenn voru allt í einu eins og verkamenn á skóflunni, svo mikill var hrokinn sem fylgdi þessari yfirstétt bankamanna.

Á meðan almennu starfsfólki var haldið niðri í launum var hlaðið undir þennan spilavítisaðal launakjörum sem gengu út yfir allan þjófabálk. 

Nú eru þeir margir hverjir atvinnulausir og eiga enga vorkunn inni hjá mér.